برای فعل، بجز تقسیم فعل به ماضی و مضارع و امر، می توان هفت زمان دیگر بیان کرد که عبارتند از:

 الف - ماضی بعید: ( کان + اسم کان + قد + فعل ماضی ساده )

  کان الطالبُ قد ذهب إلی بیته. / الطالب کان قد ذهب الی بیته. ( دانش آموز به خانه اش رفته بود. )

  کان الطالبان قد ذهبا إلی بیتیهما. / الطالبان کانا قد ذهبا الی بیتیهما.

  ب - ماضی استمراری: ( کان + اسم کان + فعل مضارع )

کان الرجل یُسافر. / الرجل کان یسافر. ( مرد مسافرت می کرد. )

  کان الرجلان یسافران. / الرجلان کانا یسافران.

  ( نکته: تقدیم و تأخیر بین کان و اسم کان در هر حال جایز است. )

 ج - ماضی نقلی: ( قد + فعل ماضی )

  قد سافر زیدٌ. ( زید مسافرت کرده است. )

  ( نکته: فعلی با نام ماضی نقلی در زبان عربی وجود ندارد ولی حرف « قد » بر سر فعل ماضی به آن تحقّق می بخشد و وقوع آن را تأکید می کند. در حالیکه این حرف همراه فعل مضارع، شک و احتمال وقوع فعل را می رساند که در این صورت معنای این حرف در فارسی « شاید » است. )

د - ماضی ساده:

  سافر زیدٌ. ( زید مسافرت کرد. )

ه - حال محض: ( لام حالیه + فعل مضارع )

  لَیَکتبُ زیدٌ. ( هم اکنون زید می نویسد. )

و - مضارع:

  یکتب زید. ( زید می نویسد. )

  ز - آینده: ( س/ سوف + فعل مضارع )

  سَیُسافرُ زیدٌ. / سوف یُسافرُ زیدٌ. ( زید مسافرت خواهد کرد. )