فعل مضارع ناقص معتل
اولین نکته ای که راجع به مضارع ناقص معتل باید به آن توجه نمود روش نوشتن اولین
صیغه فعل ناقص معتل در زمان مضارع است:
اگر فعل از ریشه دعو ، شکو ، سلو و امثال آن باشد یعنی لام الفعل آن واو باشد فعل
مضارع آن بر وزن یفعُــلُ می آید و می شود یدعُوُ ، یشکُوُ ، یسلوُ که اعلال بر لام الفعل
عارض می شود وساکن میگردد یدعُــو ، یشکُــو ، یسلـُـو .
اگر فعل مانند رمَی ، هدَی باشد یعنی دومین حرف اصلی آن فتحه باشد مضارع آن بر
وزن یفعِــل می آید و میشود یرمِــي ، یهـــدِي .
اگر دومین حرف اصلی فعل کسره باشد مثل رضِی ، نسِی مضارع آن بر وزن یفعَــل
می آید و می شود یرضَــی ، ینسَــی .
نکته : در اولین صیغه مضارع ناقص لام الفعلها ساکن می گردند .
صرف مضارع این افعال به اتفاق به یک صورت است و اعلال به حذف فقط در
صیغه های جمع مذکر غایب ، مفرد مونث مخاطب و جمع مذکر مخاطب صورت می گیرد :
یرمي – ترمي – یرمیان – ترمیان – یرمون ( یرمیون ) _ یرمین
ترمي – ترمین ( ترمیین ) - ترمیان - ترمیان - ترمون ( ترمیون ) – ترمین
أرمي – نرمي
تذکر : فعلهای داخل پرانتز قبل از اعلال است .