اولین نکته ای که راجع به مضارع ناقص معتل باید به آن توجه نمود روش نوشتن اولین

 

صیغه فعل ناقص معتل در زمان مضارع است:

 

اگر فعل از ریشه دعو ، شکو ، سلو و امثال آن باشد یعنی لام الفعل آن واو باشد فعل

 

مضارع آن بر وزن یفعُــلُ می آید و می شود  یدعُوُ ، یشکُوُ ، یسلوُ که اعلال بر لام الفعل

 

 عارض می شود وساکن میگردد  یدعُــو ، یشکُــو ، یسلـُـو .

 

اگر فعل مانند رمَی ، هدَی باشد یعنی دومین حرف اصلی آن فتحه باشد مضارع آن بر

 

وزن یفعِــل می آید و میشود یرمِــي ، یهـــدِي .

 

اگر دومین حرف اصلی فعل کسره باشد مثل رضِی ، نسِی  مضارع آن بر وزن یفعَــل

 

می آید و می شود یرضَــی ، ینسَــی .

 

نکته : در اولین صیغه مضارع ناقص لام الفعلها ساکن می گردند .

 

صرف مضارع این افعال به اتفاق به یک صورت است و اعلال به حذف  فقط  در

 

 صیغه های جمع مذکر غایب ، مفرد مونث مخاطب و جمع مذکر مخاطب صورت می گیرد :

 

یرمي – ترمي – یرمیان – ترمیان – یرمون ( یرمیون )  _ یرمین

 

ترمي – ترمین ( ترمیین )  - ترمیان - ترمیان -  ترمون ( ترمیون )  – ترمین

 

أرمي – نرمي 

  

تذکر : فعلهای داخل پرانتز قبل از اعلال است .