جمله در زبان  عربي داراي دو نوع است : اسميه و فعليه
1- جمله اسميه به جمله اي گفته مي شود كه با اسم  شروع شده باشد .
الطالبُ مجتهدٌ .
به اسمي كه جمله ي اسميه با آن آغاز مي شود مبتدا گفته مي شود .
به بخش دوم جمله ي اسميه كه در مورد  مبتدا توضيح يا خبري مي دهد خبر گفته مي شود .
مثال : الطالبُ ناجحٌ .                       الطالبُ جلس علي الكرسي .         الطالبُ في الصفِ .
در همه ي جمله هاي بالا '' الطالب '' مبتدا ست  .
اما بخش دوم جمله  يعني  '' ناجح '' - "  جلس علي الكرسي '' - '' في الصفِ '' در اين جمله ها خبر هستند زيرا  توضيح وخبري درباره ي مبتدا مي دهند .
نكته : مبتدا و خبر هر دو از نظر اعرابي مرفوع هستند .
2- جمله فعليه به جمله اي گفته مي شود كه با  فعل آغاز شده باشد .
يجتهد الطالبُ .
به اسمي كه انجام كار يا حالت را به آن نسبت مي دهيم فاعل گفته ميشود كه هميشه پس از فعل مي آيد و از نظر اعرابي هميشه مرفوع است .
هر گاه فعل در انجام دادن كاري يا روي دادن حالتي بر اسمي اثر بگذارد آن اسم مفعول به ناميده مي شود  كه از نظر اعرابي هميشه منصوب است .
مثال : جلس الطالبُ .                     يكتب الطالبُ  الدرسَ .
فعل = « جلس » و « يكتب »          فاعل = « الطالب » در هر دو جمله                          مفعول به = « الدرس » در جمله ي دوم